Deze website dient als achtergrond informatie van Het Behandelpunt

Bij Het Behandelpunt kun je terecht voor behandeling van duidelijk omschreven benoembare problematiek, maar ook voor vage klachten waar je de vinger maar niet achter kunt krijgen. Zo van “Waarom heb ik dat nou, er is toch geen reden voor?” en die onmiskenbaar een schaduw over je leven werpen. Je kunt er mee leven, maar het voelt niet lekker.

Voor therapie bezoek: www.behandelpunt.nl

PsychoConsult dient uitsluitend ter informatie. Zie Contact voor een uitleg.

Anorexia nervosa

Je bent bang om dik te worden terwijl je al een te laag gewicht hebt en er dun uitziet, en toch wil je steeds maar afvallen door weinig te eten, te laxeren, te braken of excessief te sporten. Hoewel je geobsedeerd bent door voedsel en je er de hele dag aandenkt, ben je verslaafd aan vermageren. Er is geen grens aan, hoe mager je ook wordt, je blijft jezelf te dik vinden. Tot je uiteindelijk a.h.w. van binnenuit jezelf begint op te eten als er niks meer te halen is uit voedsel. Afvallen geeft je het gevoel dat je controle hebt en dus het gevoel dat je sterk bent. Aankomen daarentegen is voor jou gekoppeld aan het gevoel de controle te verliezen. Je geluk lijkt af te hangen van afvallen. Je verzet je tegen elke poging je er toe te brengen iets (meer) te eten.

Je hebt een niet zo gangbaar eetgedrag, je eet bijv. alleen wat je zelf hebt klaargemaakt, of alleen 's nachts of in elk geval als er niemand bij is. In feite ben je voortdurend ondervoed, wat uitermate slecht is voor je lijf, dat alle functies op een laag pitje heeft gezet. Dat komt tot uiting in je lage lichaamstemperatuur met vaak blauwige koude handen en voeten, je hebt minder borstontwikkeling, onregelmatige of helemaal geen menstruatie meer, slappe en dunne spieren, een laag bloedsuikergehalte met duizeligheid en een trage hartslag, last van verstopping, een slecht humeur, een droge huid en vaak ook haaruitval en een slecht gebit. Als anderen zeggen je veel te mager te vinden, dan geloof je hen gewoon niet.

Met je eetgedrag verzet je je tegen je omgeving. Je wilt laten zien dat je anders bent dan andere mensen en dat ben je ook, waarmee ik niet bedoel dat je zo 'n 'typisch anorexiakind' bent dat zo stom doet, alleen maar aandacht wil, eigenwijs is en helemaal niks normaals meer doet. Dat beeld hebben anderen van je en dat is wat ze over je zeggen, maar het klopt niet. Jij denkt juist dieper na over alles en ook anders, genuanceerder dan veel anderen. Dat heeft te maken met je hypersensitiviteit. Jij doorziet dingen en voelt ze haarfijn aan, waarbij het lijkt alsof je op een afstand alles bekijkt vanuit wat wel genoemd wordt een metapositie.

Je wilt niet doorsnee zijn, en dat ben je ook niet. Je hebt zelfdiscipline en je bewijst dat aan je omgeving die er bijna met huivering naar kijkt. Je hebt ook lef. Jammer is alleen, dat je daarin niet vrij bent, het is geen keuze die je in vrijheid maakt, maar die uitingen van je komen voort uit een grote dwangmatigheid. Het komt op anderen over of je de dood in de ogen durft te kijken, of je 'm uitdaagt. Jij durft op het randje te balanceren (je zoekt het zelfs op), iets waar anderen voor huiveren als ze er ongewild terecht komen.

Je denkt te winnen, maar in feite ben je aan de verliezende hand, want je overtuigingen raken op de achtergrond, je geïnspireerdheid raakt weg en je sloopt je lijf. Je manouvreert jezelf in een crisissituatie. t' Is alleen maar inleveren en verliezen en dat slechts om te laten zien dat je niet doet wat anderen willen. Je zit te veel in je hoofd met die controledwang. Je gevoel wordt steeds minder. Je lijkt op de automatische piloot steeds meer een reeks negatieve ervaringen door te maken in een trance-achtige toestand. Ik kan je leren, dat te herkennen en te couperen, die trancetoestand op te heffen.

Ondanks je helder kunnnen doordénken van de dingen, gedraag je je toch inconsequent. Immers, je hebt wel degelijk een toekomstvisie compleet met gedachten aan kinderen en een gezin, je wilt niet dood, je gaat naar school en toch traineer je je zelf. Dat eigene van je tot uitdrukking brengen kan ook op andere manieren dan weigeren te eten, al heb je natuurlijk je redenen waarom jij het zo denkt te moeten doen. In therapie zal je duidelijk worden wat tot je eetproblemen heeft geleid en je zal geleidelijkaan je eetpatroon kunnen veranderen. Gelijk opgaand daarmee zal gewerkt worden aan het verminderen van die enorme inefficiënt gerichte "prestatie"dwang met de daaraan gekoppelde stress, wat energie vreet en tot complete uitputting leidt. Je moet wel erg sterk zijn om dit te kunnen verdragen, gezien het feit dat genoemde stress en burnout voor mensen met een goede conditie al slopend zijn. Door te leren de kracht die je in je hebt anders te richten zul je ongekend anders kunnen leven.