Deze website dient als achtergrond informatie van Het Behandelpunt

Bij Het Behandelpunt kun je terecht voor behandeling van duidelijk omschreven benoembare problematiek, maar ook voor vage klachten waar je de vinger maar niet achter kunt krijgen. Zo van “Waarom heb ik dat nou, er is toch geen reden voor?” en die onmiskenbaar een schaduw over je leven werpen. Je kunt er mee leven, maar het voelt niet lekker.

Voor therapie bezoek: www.behandelpunt.nl

PsychoConsult dient uitsluitend ter informatie. Zie Contact voor een uitleg.

Visie op verslavingsproblematiek

Dat je met je verslaving, van welke aard dan ook, naast het ondervinden van materiële nadelen, ook nog gezondheidsrisico 's loopt, zal je niet verbazen. Waarschijnlijk is zelfs dat je ze heel goed kent, maar je vindt het dat wel waard omdat je je zo goed voelt door het gebruik. Maar ga je terug naar hoe het begon dan moet je niet verbaasd zijn als je ontdekt dat dat was in een periode toen je betrekkelijk onzeker was van jezelf, al of niet met problematische leefomstandigheden. Wat je ervaart na een tijdje gebruiken is iets wat voelt alsof je psychisch beloond wordt. Daar doe je 't voor. Het middel lijkt op te heffen waarin je tekort schiet, je bent minder geremd, je voelt je zekerder en praat makkelijker, je voelt je niet zo verschrikkelijk eenzaam. Wat je je niet realiseert is dat het gaat om een schijnbare vermindering van je emotioneel tekortschieten. Dat het maar tijdelijk helpt, los je op door weer te gebruiken. Dat lijkt een vrije keuze, tot je ontdekt hoe dwangmatig je daarin geworden bent.

Als je je daartegen wilt verzetten, merk je dat je slechts tot rust kan komen door toe te geven aan die dwang. En als dat niet kan, dan ervaar je pure paniek. Je gevoel van eigenwaarde krijgt het zwaar te verduren. Steeds weer moet je bakzeil halen, en voor je het weet is de cirkel gesloten. Door de dwangmatigheid die je niet kan negeren of weerstaan voel je je iedere keer dat je eraan toegeeft zwakker en om tenminste toch nog zo nu en dan een goed gevoel te kunnen hebben moet je gebruiken. Het verergert, hoe meer je je wilt onttrekken aan die dwanggevoelens, hoe hardnekkiger ze zich laten gelden en hoe wanhopiger je daardoor wordt. Je komt in de beruchte negatieve spiraal of zo je wilt in een neergaande lijn. De negatieve gevoelens bij een gevorderde verslaving zijn heel veel sterker dan 'het je niet helemaal OK voelen' waarmee het eerste gebruik begon, nog afgezien van lichamelijk en maatschappelijk verval.

De kern van elke verslaving is een negatief gevoel over jezelf, gepaard gaande met afwijzing. Het heeft alles te maken met identiteitsvorming. Vanaf de geboorte, die de innigst mogelijke band met moeder verbreekt, ontkomt geen mens aan gevoelens van eenzaamheid en afwijzing. Als baby gedraag je je nog ongecorrigeerd, je uit wat je voelt, je komt zoals je bent. Dat zie je aan alle grillige uitingen: een baby krijst, huilt, jengelt, lacht etc., alles wordt meteen geuit. Opvoeding houdt altijd in dat je 'gecorrigeerd wordt'. Je moet veel (af)leren voordat het 'goed genoeg' is, wat een basisgevoel geeft van 'niet deugen, tenzij..' Afwijzing (van spontaan gedrag) is pijnlijk, wat er toe leidt dat spontaniteit geblokkeerd wordt als beschermingsmechanisme tegen die afwijzingspijn.

Je kan die (pijn van de) afwijzing vóór zijn door jezelf af te wijzen. Het helpt je feilloos spontaan gedrag te onderdrukken. Naarmate dit 'beschermingsmechanisme' beter werkt wordt het negatieve geloof over jezelf sterker (want zo begon het, met het afwijzen van je natuurlijke en spontane uitingen). Maar als je zoveel niet bent/mag zijn, ga je als kind op zoek naar wat je dan wel bent/kunt als een soort camouflage om te bedekken wat je allemaal niet mag zijn. Je bouwt een identiteit op (goed met sport, goed met taal, goed met je handen of met gereedschap) om je negatieve geloof over je zelf (door al die afwijzingen) te verbergen. En als dat niet voldoende blijkt, omdat er steeds situaties zijn waarin je je bedreigd of minder sterk voelt bouw je er nog een imago (als ultieme afscherming) omheen. Hoe sterker je gelooft in je eigen opgebouwde imago als afscherming tegen de buitenwereld, hoe minder last je hebt van je onzekerheid (op basis van je diep weggestopte zelfafwijzing).

Geurtz noemt als voorbeeld, hoe je op basis van een negatief gevoel van "ik ben stom", je aangepraat door 'opvoeders', een houding kunt ontwikkelen van "leren is belangrijk" met daarbij alle kenmerken die behoren bij het imago van een 'stuudje', de ideale leerling of de bolleboos, waaraan je dan weer je zekerheid ontleent.
Maar het is slechts een kalmeringsmiddel. Als door triggerende omstandigheden je imago wordt doorgeprikt voel je de diepe pijn van eenzaamheid en verlating, en kan je wel wat hulp gebruiken, hulp die je meent te ervaren in dat waaraan je verslaafd (bent ge-) raakt.